Στίχος

Μη γυρίσεις

τίποτα μη ζητήσεις

για ένα βράδυ

μη με χαραμίσεις

Για θυμήσου καλά

μήπως έχεις χαθεί μέσα σε δρόμους που καίνε

βάλε εσύ μια φωνή

κι αν δεν είμαι εκεί

χρήστο να μη με λένε

Δεν είναι η ανάγκη

δεν είναι η μοναξιά

που εκεί θα με φέρει

Έχω αντέξει πολλά

δεν με ξέρεις καλά

κανείς δεν με ξέρει

Η χρήσιμη πληροφορία της εβδομάδας!!!

Επειδή ποτέ δεν ξέρεις αγαπητέ αναγνώστη, τι θα προκύψει ανά πάσα στιγμή, η εκλεκτή ομάδα αυτού του blog -το Αγγελάκι και το Διαβολάκι της διπλανής πόρτας-, αποφάσισαν ύστερα από ατελείωτες ώρες συσκέψεων να δημιουργήσουν αυτή τη στήλη, δίνοντάς σας χρήσιμες πληροφορίες ανα εβδομάδα. Άλλωστε, εμάς ξέρετε, εμάς εμπιστεύεστε!

1. Αν ποτέ βρεθεί μπροστά σας βρυκόλακας ( αιματοφάγος, βεβαίως, βεβαίως ), μην πανικοβληθείτε. Σύμφωνα με έγκυρες πανεπιστημιακές έρευνες, οι βρυκόλακες πάσχουν από Ψυχαναγκαστική Καταμέτρηση. Αδυνατούν δηλαδή, να ξεκολλήσουν την προσοχή τους από κάτι προτού καταμετρησουν τα αντικείμενα που βρίσκονται γύρω τους. Την επόμενη φορά που ένας βρυκόλακας σταθεί εμπόδιο στο δρόμο σας, φροντίστε νε έχετε μαζί σας ένα σακουλάκι ρύζι -ή κάποιο άλλο όσπριο της επιλογής σας- και απλά χύστε το μπροστά του.

Σημαντική λεπτομέρεια: Οι βρυκόλακες έχουν τη δυνατότητα να μετρούν τραγικά γρήγορα, οπότε τώρα που το σκεφτόμαστε καλύτερα, πάρτε 5-6 σακουλάκια μαζί σας.

Από τα λατρεμένα σας Αγγελάκι & Διαβολάκι

When a circle comes to its end.

Aggelaki and Diavolaki are trying to explain the mystery of people meetings and their ends...

Well, many people think that life is just a serialization of circles. Life comprise of many many circles and if we put them one after the other we have the chain of life. Last June, a new circle started in my life, here in this small city of Athens. It was just another boring summer night and I had to go with a friend of mine to a party. The organizer was an American guy that my friend knew for some months. I thought "what the hell, let's go to the party to have fun". And we did. For obvious reasons I'm not going to say his name -lets just call him "G"-.

The party night was great. I remember that I was sitting very quite in a corner, drinking my North Vodka and watching the other guys talking. After a few hours I decided to get into the conversation, somehow. A guy asked me about my job and we started talking and that's how i started meeting the guests. We were talking for many hours and then another guy -let's just call him "N" joined us. We were talking, talking and talking for hours.

When the time to leave had come, we said goodbye to each other and that was all. It was just another "empty" party night. Well, at least that's what I thought...

Many, many months later, somehow, "G" contact me through the MSN messenger. We reminded to each other who we were and then he invited me to another "drinking meeting" he was about to organize. I cowardly went. The one party brought the other and that's how i got close to "N" and "G". We were very good friends and we often had fun together.

But through those seven months, many things changed. I split up with "M", "N" leaves Greece and goes to Germany for his studies and finally it's left me, "G" and some other friends of his. Actually we were having a great time, I met a lot of -international- friends and of course those two fuckin' great cats of "G", Chess and BB.

And then, the news came from his job. "G" had to move back to the States and then somewhere in Europe - transposition from his job-.

Well, in one point that was not that sad as it seems. After all, we all knew this was coming. But if you think the events, the meetings, the experiences, the good and the bad things, the emotions i had during all these months, is just hard.

You know, when you are getting close to a person, when you get used to see him and the other friends of yours 2-3 times a week for the last 7 months, is just hard.

Well, I will never forget the (unforgetable!!!) show we created "Chris with Coffee", the first insidental meeting we had, the endless conversations, uhm the kitties and so many, many other snapsots that i cannot remember right now.

As i always say, a circle just came to its end. But you know what? A bright, platinum, gold one is about to start. Maybe the distance will tire us a bit, but well, who cares after all? We are going to continue the chain we've started one way or another.


Deticated to "G". Have a great time, luck and love to your new start, up there.

Ευρώ (ΓΑΛΟ) πουλα

Το Αγγελάκι με το Διαβολάκι παρακολουθούν Ελληνική Τηλεόραση και φρικάρουν!

Το 1999 υποδεχτήκαμε το ευρώ στην Ελλάδα. Από αύριο θα είναι στην ευχάριστη ζώνη, η Μάλτα και η Κύπρος. Να πούμε καλώς το δεχθήκατε; Μπα. Ας πούμε καλύτερα πως τώρα καταλαβαίνουμε γιατί ο Παπαδάκης χάρισε -ύστερα από κλήρωση- γαλοπούλες σε 15 ΥΠΕΡ-τυχερούς τηλεθεατές του...(!)

Μαμά θέλω να γίνω S(κα)ΤΑR

Το Αγγελάκι και το Διαβολάκι σκαλίζουν το χρυσό περιτύλιγμα των διάσημων ανθρώπων και αποκαλύπτουν τη σκουριά που κρύβεται από κάτω.

Αγγελάκι: Η Δέσποινα Βανδή, στα 37 της χρόνια, μαμά εις διπλούν, με υποχρεώσεις που δεν τις επιτρέπουν ούτε ¨προυτ¨ να κάνει, καταφέρνει να διατηρεί το κορμί της «αγαλματένια υπέροχο», το δέρμα της «καθαρό σαν πορσελάνη» και τους κοιλιακούς της «σκακιέρα σου λέω, σκακιέρα».

Διαβολάκι: Η φότο ξέχασα-να-την-περάσω-από-photoshop που έκανε τους Βανδικούς να φάνε τα καπέλα τους και τους Βισσικούς να τρίβουν χαιρέκακα τις παλάμες τους, παρουσιάζοντας την Δέσποινα Βανδή 7 κιλά πιο «χονδρή» , με κυτταρίτιδα-πορτοκάλι, ραγάδες πεντάγραμμο, κοιλιά-σωσίβιο και δέρμα λιωμένο παγωτό.

Αγγελάκι: Η Άννα Βίσση είναι η ιέρεια των σχέσεων. Τα έχει καλά με όλους τους πρώην, βρίσκει σούπερ γκόμενους κάθε 1η του μήνα, γίνεται κολλητάρι με κάθε καινούργια του Καρβέλα, θα βαφτίσει το παιδί της Πάνια, έχει το τέλειο σπίτι/ γκαρνταρόμπα/ τραπεζικό λογαριασμό.

Διαβολάκι: Η Άννα Βίσση χωρίζει με το Νίκο Καρβέλα. Διόρθωση: Ο Νίκος Καρβέλας χωρίζει την Άννα Βίσση. Παραμένουν μαζί λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων (σε απλά ελληνικά: για να τα πάρουν χοντρά). Η Άννα Βίσση τα φτιάχνει με μοντέλα που θα μπορούσαν να είναι γιοί της, σε μια προσπάθεια –από κοινού- να γίνουν πιο διάσημοι/πλούσιοι/αναγνωρίσιμοι. Γίνεται κολλητή με την Πάνια γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Θα βαφτίσει το παιδί του πρώην άντρα της, με τη νύν κολλητή της, το οποίο θα μπορούσε να ήταν δικό της παιδί, δηλαδή θα είναι νονά-μαμά σε ένα. Το παιδί μεγαλώνοντας θα την αποκαλεί πρώην μαμά-γυναίκα του μπαμπά Καρβέλα και νυν νονά Άννα. Μπερδευτήκατε; Και εγώ! Ο τραπεζικός λογαριασμός και η γκαρνταρόμπα της Άννας Βίσση αποχωρίζονται την ζεστή βίλλα της Εκάλης, γιατί η ιδιοκτήτρια τους ξέχασε να πληρώσει κάτι παλιούς λογαριασμούς. Δε βαριέσαι και εγώ έχω τον ΟΤΕ απλήρωτο 2 μήνες. Λέτε να μου πάρουν τα ΑLL STARάκια μου;;;

Αγγελάκι: Η Britney Spears είναι όμορφη, ταλαντούχα και τα έχει όλα.

Διαβολάκι: Η Britney ανανεώνει το βιογραφικό της. Στο νέο βιογραφικό προσθέτουμε: Έναν αποτυχημένο γάμο, 2 παιδιά που τα υιοθέτησαν τα δικαστήρια, ένα ξυρισμένο κεφάλι, αμέτρητες ναρκωτικές ουσίες στην κατοχή της, δεκάδες ψυχολογικά προβλήματα να τριγυρνάνε στο κεφάλι της, μια καριέρα στα πρόθυρα του κάδου απορριμμάτων και μερικά εκατομμύρια ανθρώπους να την σιχαίνονται. Επίσης μερικές φωτογραφίες με την φίλη της Paris. Εντελώς τυχαία ξεχάστηκαν τα κορίτσια και άφησαν τα βρακάκια τους σπίτι να μουλιάζουν.

Αγγελάκι: Οι star του Hollywood, είναι αδύνατες, γυμνασμένες, με τέλειο δέρμα και ρούχα φτιαγμένα από φύλλα χρυσού γιατί είναι όλες πιστά ταγμένες στην υγιεινή διατροφή και τη yoga.

Διαβολάκι: Οι star του Hollywood είναι όντως αδύνατες, γυμνασμένες, με τέλειο δέρμα και ρούχα φτιαγμένα από φύλλα χρυσού. Γιατί είναι όλες πιστά ταγμένες στις εντολές των μάνατζερ. Και όταν λέμε μάνατζερ, δεν εννοούμε τον καλό κύριο, που, on camera χαμογελάει και δηλώνει «η τάδε είναι μοναδική, είναι αφοσιωμένη στη διατροφή και το πρόγραμμα γυμναστικής της, την λατρεύω» και της χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά. Εννοούμε εκείνο το κύριο που αν πάρει τυχαία το μάτι του την «τάδε» να μασαμπουκώνει κανά κομμάτι πίτσα κρυμμένη πίσω από την πόρτα του μπάνιου, θα της αλλάξει τα φώτα αφού από αυτήν κρέμονται εκατομμύρια δολάρια. Είναι επίσης ταγμένες στην «θρησκεία» του επαγγελματικού μακιγιάζ και ιδιαίτερη λατρεία δείχνουν να έχουν στον θεό που ονομάζεται make- up. Το τελευταίο τάγμα, είναι αυτό των σχεδιαστών, που, για δικό τους όφελος (βλέπε τζάμπα διαφήμιση), τους δανείζουν τα ρούχα από χρυσό που λέγαμε. Σημαντική πληροφορία: Οι μάνατζερ βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία με σχεδιαστή/ διαιτολόγο/ γυμναστή/ μακιγιέρ/ σωματοφύλακα. Είπαμε, είναι πολλά τα λεφτά ¨τάδε¨ μου…

Αγγελάκι: Η Angelina είναι γκομενάρα.
Το διαβολάκι; Ποιό διαβολάκι; ;-)))))

Υ.Γ
Καμία κακή πρόθεση.

Τα κακά μαντάτα!

Το Αγγελάκι κι το Διαβολάκι τρυπώνουν στη Βουλή, τεντώνουν τα αυτιά και σας δίνουν γαργαλιστικές αποκαλύψεις!

Κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να καταλάβει τις ακριβείς αιτίες της απόπειρας αυτοκτονίας του Χρ. Ζαχόπουλου. Φίλοι, τα πράγματα είναι απλά: Κάποιο στέλεχος της Ν.Δ ανακοίνωσε στον κ. Ζαχόπουλο πως από εδώ και στο εξής θα πρέπει να ζεί με το βασικό μισθό. Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος, ε; Πόσο;

Ενήλικος ετών…15

Το Διαβολάκι παθαίνει κρίση εφηβικής ηλικίας και overdose ενήλικων ευθυνών…!

Έχετε παρατηρήσει ποτέ ποια είναι η κλασσική απάντηση που δίνουν τα παιδάκια όταν τα ρωτάς τι θές να γίνεις όταν μεγαλώσεις; «Μεγάλος», σου λένε. «Θέλω να μεγαλώσω, να δουλεύω , να έχω εκατό σκυλάκια, εκατό γατάκια και ένα μεγάλο σπίτι και ο μπαμπάς με τη μαμά να μη ξαναδουλέψουν ποτέ και, και , και…» Μα καλά, ποιο είναι αυτό το τόσο τέλειο επάγγελμα που φαντάζονται όλα τα πιτσιρίκια, που σου προσφέρει τέλειο σπίτι, απεριόριστη κατανάλωση μωβ χαρτονομισμάτων και τη δυνατότητα να μεγαλώσεις 200 κατοικίδια (και μάλιστα ταυτόχρονα!) ;;;
Κάποιοι λένε πως η κάθε ηλικία έχει τα δικά της θετικά και αρνητικά στοιχεία. Αν με ρωτάτε, δεν θυμάμαι τίποτα το αρνητικό από όταν ήμουν ανήλικο. Η μοναδική μου έννοια ήταν αν θα έχουμε σχολείο την επομένη, αν θα πιάσω τη βάση να περάσω την τάξη και αργότερα, προς λύκειο μεριά, αν θα έχουμε κανά κενό να ακούσω λίγη μουσικούλα ή να διαβάσω κανά περιοδικό.
Θυμάμαι επίσης , πως είχα το σύνηθες εφηβικό φαινόμενο της απόδρασης. Μετά τα 16-17 περίπου, όλοι και όλα με ενοχλούσαν, ήθελα το δικό μου –αποκλειστικό- χώρο, ήθελα να γυρνάω ότι ώρα θέλω, να κάνω γενικά ότι θέλω και να έχω δικά μου χρήματα (τα οποία θα ξοδεύω όπως θέλω!).
Ήθελα να είμαι ανεξάρτητος. Και, όταν όλοι μου έλεγαν πως δεν είναι εύκολο, εγώ απαντούσα «ακόμα καλύτερα, θα ήταν βαρετό».
Μια μέρα έφτασε η στιγμή που έπρεπε να αποφασίσω τι θα έκανα στη ζωή μου. Και όταν λέμε τι θα έκανα, εννοούμε τι δουλειά, τι επάγγελμα θα επέλεγα. Ύστερα από δεκάδες άκυρες και άσχετες μεταξύ τους επιλογές (ξεκίνησα για κτηνίατρος, πήγα χορευτής, θέλησα να γίνω ηθοποιός, σκέφτηκα τη νομική, φλέρταρα λιγάκι με την αρχαιολογία, θεώρησα κατάλληλο επάγγελμα τη φιλολογία, δερματολογία, να γίνω μόνιμος στο στρατό, γραφίστας και κατέληξα στη δημοσιογραφία! Καλό ή κακό δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως άπαντες επέμεναν και επιμένουν να λένε πως θα πεινάσω, βγάλτε συμπεράσματα τώρα. Τελικά με τα πολλά, γράφτηκα σε μια σχολή (αλήθεια τα μαθηματικά φταίνε που δεν πέρασα στο Αθηνών) και κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πράγματα.
Παράλληλα με το ξεκίνημα των σπουδών, ήρθε και η ενηλικίωση που τόσο περίμενα. Ήμουν πια μεγάλος, ενήλικος, έτοιμος να πάρω τη ζωή στα χέρια μου. ΘΑ νοίκιαζα δικό μου σπίτι, ΘΑ έβγαζα δικά μου λεφτά, ΘΑ είχα την τέλεια σχέση, ΘΑ είχα τους τέλειους φίλους.
Μαζί με τις σπουδές και την ενηλικίωση, ήρθαν και οι ευθύνες, κάτι που ποτέ δεν πίστευα πως θα συνέβαινε σε εμένα. Εγώ είμαι απλά ένα μικρό, ανώριμο, ανήλικο (στο μυαλό μου) παιδί, που δεν έχει να ασχολείται με χαρτιά στρατού, ένσημα, σημαντικές αποφάσεις – αυτά είναι για τους μεγάλους. Εγώ θέλω να βλέπω ταινίες, να βγαίνω για καφέ, να κοιμάμαι 10 ώρες συνεχόμενα και να ξέρω πως ο μπαμπάς θα είναι εκεί και θα με περιμένει με ένα 20ευρω στο χέρι για χαρτζιλίκι. Άλλωστε, έχω άλλα πράγματα στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή: να κάνω σχέση, να ταξιδέψω, να τραγουδάω και να περιμένω τον Κωστόπουλο να μου κάνει πρόταση για συνεργασία (στη θέση του Αρχισυντάκτη φυσικά).
Πότε έγινα 20, από πότε απασχολεί έμενα πόσο είναι ο βασικός μισθός, πως φοράς σωστά το προφυλακτικό (!) (αν και αυτό το μάθημα δεν το βαριέμαι και τόσο…!), πόσα ένσημα χρειάζομαι για να έχω καλή σύνταξη… Άγνωστες λέξεις για μένα; Μισθός, χτύπημα κάρτας, ωράριο, πόστο, στην ώρα σου, αποταμίευση, υπερωρία και άλλες.
Μαζί με τα σπυράκια της εφηβείας έφυγαν και τα ανέμελα μερόνυχτα. Πάνε οι εποχές που άκουγα Jennifer και χαζό ποπ τραγούδια. Τώρα ακούω μόνο Βίσση και αυτό γιατί τα τραγούδια της είναι η τέλεια πρέζα για τις ερωτικές απογοητεύσεις. Σε λίγο με κόβω να ακούω Καζαντζίδη και το αγαπημένο μου να γίνει το «Άπονη ζωή».
Μάλιστα. Από Jennifer σε Βίσση και μετά σε Καζαντζίδη. That makes sense!
Χρηστάκο, ή καλύτερα Χρήστο (δεν είσαι και παιδί δα!), καλώς ήρθες στην ενήλικη ζωή!
Έφηβοι όλου του κόσμου υπομονή, μια φάση είναι θα περάσει.
Εμμ, το έχει πει η Άννα… «τα μαθητικά τα χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα…»
Αλλά είπαμε… η κάθε ηλικία έχει τα δικά της καλά! Καλώς ήρθα στα 20!!!