Ανέκαθεν αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι των πόλεων. Με την πάροδο των χρόνων όμως ο αριθμός των αδέσποτων ζώων άρχισε να παίρνει την ανιούσα αποκτώντας απίστευτα ανησυχητικές διαστάσεις. Εκατοντάδες αδέσποτα ζώα κυριολεκτικά ζουν την δική τους οδύσσεια επί καθημερινής βάσεως σε μια προσπάθεια επιβίωσης. Ανήμπορα και πλήρως παραμελημένα, τα μόνα που ζητούν τροφή, νερό, στέγη και φυσικά, αγάπη.
Εν έτει 2006την ευθύνη φέρει η τοπική αυτοδιοίκηση (από το 1991), ενώ μέχρι τότε τα αδέσποτα ζώα ήταν αρμοδιότητα του υπουργείου Γεωργίας. Πολλές υποσχέσεις και πολλά λόγια ακούστηκαν, για την χορήγηση κονδυλίων στους δήμους, με σκοπό την κατασκευή ειδικά διαμορφωμένων χώρων για την περισυλλογή αδέσποτων ζώων. Τα λόγια, έμεινα λόγια και φυσικά τα κονδύλια αυτά δεν χορηγήθηκαν ποτέ, ήταν απλά στάχτη στα μάτια των πολιτών εν όψει της Ολυμπιάδας, για την αποφυγή διαμαρτυριών από τους εξοργισμένους φιλόζωους. Μόλις πριν από ενάμισι περίπου χρόνο ξεκίνησε η υλοποίηση ενός προγράμματος που αφορά τα αδέσποτα ζώα, σε συνεργασία με τον σύλλογο Κτηνιάτρων Μικρών Ζώων Αττικής. Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, στείρωση, εμβολιασμό, σήμανση με περιλαίμιο και απόδοσή τους στον φυσικό τους χώρο.
Εν έτει 2006την ευθύνη φέρει η τοπική αυτοδιοίκηση (από το 1991), ενώ μέχρι τότε τα αδέσποτα ζώα ήταν αρμοδιότητα του υπουργείου Γεωργίας. Πολλές υποσχέσεις και πολλά λόγια ακούστηκαν, για την χορήγηση κονδυλίων στους δήμους, με σκοπό την κατασκευή ειδικά διαμορφωμένων χώρων για την περισυλλογή αδέσποτων ζώων. Τα λόγια, έμεινα λόγια και φυσικά τα κονδύλια αυτά δεν χορηγήθηκαν ποτέ, ήταν απλά στάχτη στα μάτια των πολιτών εν όψει της Ολυμπιάδας, για την αποφυγή διαμαρτυριών από τους εξοργισμένους φιλόζωους. Μόλις πριν από ενάμισι περίπου χρόνο ξεκίνησε η υλοποίηση ενός προγράμματος που αφορά τα αδέσποτα ζώα, σε συνεργασία με τον σύλλογο Κτηνιάτρων Μικρών Ζώων Αττικής. Το πρόγραμμα αυτό περιλαμβάνει μεταξύ άλλων, στείρωση, εμβολιασμό, σήμανση με περιλαίμιο και απόδοσή τους στον φυσικό τους χώρο.
ΠΡΟΧΕΙΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ
Εν όψει της Ολυμπιάδας, η Ελλάδα και ιδιαίτερα η Αθήνα, έπρεπε να βρίσκονται στην εντέλεια. Αναπαλαίωση κάποιων κτιρίων, κατασκευή υπερσύγχρονων σταδίων, δημιουργία σιντριβανιών ευρωπαϊκών προδιαγραφών και…. Κρυφό σύστημα ευθανασίας των αδέσποτων ζώων. Μάλιστα! Διότι σε μια όμορφη και σύγχρονη, -ευρωπαϊκή παρακαλώ- πόλη, ανάμεσα στα εντυπωσιακά πολυκαταστήματα και τους νέους, φρεσκοστρωμμένους (;) δρόμους, δε νοείται να περιφέρονται και να λερώνουν αυτά τα ¨αλητάκια¨. Έτσι, αφού όλα τα κονδύλια που χορηγήθηκαν ξοδεύτηκαν σε άσχετα θέματα και αφού το Υπουργείο Γεωργίας δεν πραγματοποίησε την υπόσχεσή του πως θα διαθέσει στους δήμους το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 17,7 εκ. ευρώ, αποκλειστικά για την δημιουργία καταφυγίων για τα αδέσποτα, οι υπεύθυνοι αποφάσισαν να βρουν έναν πιο οικονομικό και αποτελεσματικό τρόπο για να δώσουν μια –μόνιμη πλέον- λύση στο πρόβλημα των αδέσποτων. Αποφάσισαν να δράσουν κάτω από τα μάτια των ανυποψίαστων πολιτών, ρίχνοντας φόλες και δηλητήριο αργά το βράδυ στα σημεία που συγκεντρώνονται τα αδέσποτα ζώα και μάζευαν τα κουφάρια τους σε χρόνο dt, για να αποκρύψουν τα ¨ενοχοποιητικά¨ στοιχεία. Έτσι, και τα αδέσποτα θα μειώνονταν και η πόλη θα ήταν καθαρή και χρήματα θα εξοικονομούσαμε και δεν θα υπήρχαν αντιδράσεις. Το τέλειο σχέδιο! Και να σκεφτεί κανείς, πως το άρθρο 11 από την επίσημη διακήρυξη δικαιωμάτων των ζώων αναφέρει:
¨Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου, είναι βιοκτονία και έγκλημα απέναντι στη ζωή¨,
Ενώ και στο άρθρο 2 αναφέρεται,
¨Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδα, προσοχή και προστασία από τον άνθρωπο¨
Κανένας όμως δεν φαίνεται να ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τις εκατοντάδες (ευ;)θανασίες που υπέστησαν τόσα ζώα. Αλήθεια, ποιες οι κυρώσεις για τέτοιου είδους δράσεις και γιατί ποτέ δεν τις έχουμε δει να γίνονται πράξη;
Για το θέμα των δηλητηριάσεων πάντως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, υποστηρίζει πως, ¨Οι πολιτικές θανάτωσης των ζώων δεν είναι αποτελεσματικές. Αν υπάρχουν εκατό σκυλιά σε μια περιοχή και δηλητηριαστούν τα ογδόντα, τα είκοσι που θα επιζήσουν θα αντισταθμίσουν την απώλεια: θα γεννήσουν περισσότερα κουτάβια, τα οποία θα επιζήσουν και θα αναπτυχθούν, γιατί θα υπάρχει περισσότερη τροφή διαθέσιμη. Επιπλέον και άλλα σκυλιά θα συγκεντρωθούν στην περιοχή ακριβώς για τον ίδιο λόγο, με αποτέλεσμα ο αριθμός τους γρήγορα να φτάσει και να ξεπεράσει τα εκατό.¨
Το Υπουργείο Γεωργία από την άλλη, υποστηρίζει με ανακοίνωσή του , πως ουδέποτε υπήρξε πρόθεση από τους αρμόδιους φορείς για εξόντωση των αδέσποτων εν όψει του 2004 και αναφέρει: «Όποιος αβάσιμα υποστηρίζει κάτι τέτοιο, συνειδητά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, εξυπηρετώντας περίεργες για εμάς σκοπιμότητες.»
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Όσον αφορά τα ποσοστά των αδέσποτων ζώων, οι αριθμοί είναι τρομακτικοί. Μόνο μέσα στην τελευταία εικοσαετία είχαμε απίστευτη αύξηση τους, που τώρα ανέρχονται σε 300.000 περίπου πανελληνίως, ενώ στη Αττική το νούμερο αγγίζει τα 60.000 ζώα!
Φυσικά, όλοι αντιλαμβανόμαστε πως η κυριότερη αιτία της αύξησης αυτής, δεν είναι άλλη, παρά η ανευθυνότητα και η αναισθησία μερικών ¨ανθρώπων¨, οι οποίοι αποφασίζουν να υιοθετήσουν κάποιο ζώο χωρίς να έχουν λάβει υπ’ όψιν τους τι δεκάδες ανάγκες που αυτό φέρει.
Αποτέλεσμα, το προαναφερθέν. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε η πολιτεία να φροντίσει για την πλήρη ενημέρωση των παιδιών μέσω των σχολείων για τις ευθύνες που συνεπάγεται ένα κατοικίδιο; Πολλοί άλλωστε, έχουν την εντύπωση πως, με το να αγοράσουν ένα ζώο στο παιδί τους, εκείνο θα προσαρμοστεί και θα μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες που απόκτησε, οι οποίες αντιστοιχούν στις άλλες, τις δυσκολότερες της ζωής.
Τι θα συμβεί όμως, σε περίπτωση που το παιδί δεν ανταποκρίνεται σε αυτές; Ο ελεύθερος χρόνος των γονέων είναι περιορισμένος, το παιδί αδυνατεί να φροντίσει το ζώο και κάπως έτσι φτάνουν στο σημείο να το εγκαταλείψουν, περνώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στην δεύτερη κυριότερη αιτία αύξησης των αδέσποτων, που είναι η αναπαραγωγή των ήδη υπαρχόντων. Τρίτη και τελευταία, έρχεται να συμπληρώσει την τριάδα της ντροπής, η αδιαφορία της πολιτείας, η οποία αντιμετωπίζει τελείως αναίσθητα το μείζων αυτό θέμα. Τα ερωτηματικά πολλά και αναπάντητα. Γιατί η Αθήνα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πόλη η οποία βρίσκεται τόσο πίσω σε αυτό το θέμα; Γιατί σε ολόκληρο το νομό Αττικής, το μοναδικό κυνοκομείο που λειτουργεί είναι στο Μαρκόπουλο; (είναι ιδιωτικό και νοικιάζεται από το Δήμο Αθηναίων) .
Γιατί ακόμη εξακολουθούμε να περπατάμε στους δρόμους της Αττικής και να αντικρίζουμε ΚΑΙ αυτό το θλιβερό θέαμα; Γιατί όλα αυτά τα ερωτήματα θα παραμείνουν αναπάντητα; Και, εν τέλει γιατί κανένας δεν αναλαμβάνει –επιτέλους- τις ευθύνες του;
Κανένας όμως δεν φαίνεται να ενδιαφέρθηκε πραγματικά για τις εκατοντάδες (ευ;)θανασίες που υπέστησαν τόσα ζώα. Αλήθεια, ποιες οι κυρώσεις για τέτοιου είδους δράσεις και γιατί ποτέ δεν τις έχουμε δει να γίνονται πράξη;
Για το θέμα των δηλητηριάσεων πάντως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, υποστηρίζει πως, ¨Οι πολιτικές θανάτωσης των ζώων δεν είναι αποτελεσματικές. Αν υπάρχουν εκατό σκυλιά σε μια περιοχή και δηλητηριαστούν τα ογδόντα, τα είκοσι που θα επιζήσουν θα αντισταθμίσουν την απώλεια: θα γεννήσουν περισσότερα κουτάβια, τα οποία θα επιζήσουν και θα αναπτυχθούν, γιατί θα υπάρχει περισσότερη τροφή διαθέσιμη. Επιπλέον και άλλα σκυλιά θα συγκεντρωθούν στην περιοχή ακριβώς για τον ίδιο λόγο, με αποτέλεσμα ο αριθμός τους γρήγορα να φτάσει και να ξεπεράσει τα εκατό.¨
Το Υπουργείο Γεωργία από την άλλη, υποστηρίζει με ανακοίνωσή του , πως ουδέποτε υπήρξε πρόθεση από τους αρμόδιους φορείς για εξόντωση των αδέσποτων εν όψει του 2004 και αναφέρει: «Όποιος αβάσιμα υποστηρίζει κάτι τέτοιο, συνειδητά διαστρεβλώνει την πραγματικότητα, εξυπηρετώντας περίεργες για εμάς σκοπιμότητες.»
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Όσον αφορά τα ποσοστά των αδέσποτων ζώων, οι αριθμοί είναι τρομακτικοί. Μόνο μέσα στην τελευταία εικοσαετία είχαμε απίστευτη αύξηση τους, που τώρα ανέρχονται σε 300.000 περίπου πανελληνίως, ενώ στη Αττική το νούμερο αγγίζει τα 60.000 ζώα!
Φυσικά, όλοι αντιλαμβανόμαστε πως η κυριότερη αιτία της αύξησης αυτής, δεν είναι άλλη, παρά η ανευθυνότητα και η αναισθησία μερικών ¨ανθρώπων¨, οι οποίοι αποφασίζουν να υιοθετήσουν κάποιο ζώο χωρίς να έχουν λάβει υπ’ όψιν τους τι δεκάδες ανάγκες που αυτό φέρει.
Αποτέλεσμα, το προαναφερθέν. Μήπως λοιπόν θα έπρεπε η πολιτεία να φροντίσει για την πλήρη ενημέρωση των παιδιών μέσω των σχολείων για τις ευθύνες που συνεπάγεται ένα κατοικίδιο; Πολλοί άλλωστε, έχουν την εντύπωση πως, με το να αγοράσουν ένα ζώο στο παιδί τους, εκείνο θα προσαρμοστεί και θα μάθει να αναλαμβάνει τις ευθύνες που απόκτησε, οι οποίες αντιστοιχούν στις άλλες, τις δυσκολότερες της ζωής.
Τι θα συμβεί όμως, σε περίπτωση που το παιδί δεν ανταποκρίνεται σε αυτές; Ο ελεύθερος χρόνος των γονέων είναι περιορισμένος, το παιδί αδυνατεί να φροντίσει το ζώο και κάπως έτσι φτάνουν στο σημείο να το εγκαταλείψουν, περνώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στην δεύτερη κυριότερη αιτία αύξησης των αδέσποτων, που είναι η αναπαραγωγή των ήδη υπαρχόντων. Τρίτη και τελευταία, έρχεται να συμπληρώσει την τριάδα της ντροπής, η αδιαφορία της πολιτείας, η οποία αντιμετωπίζει τελείως αναίσθητα το μείζων αυτό θέμα. Τα ερωτηματικά πολλά και αναπάντητα. Γιατί η Αθήνα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πόλη η οποία βρίσκεται τόσο πίσω σε αυτό το θέμα; Γιατί σε ολόκληρο το νομό Αττικής, το μοναδικό κυνοκομείο που λειτουργεί είναι στο Μαρκόπουλο; (είναι ιδιωτικό και νοικιάζεται από το Δήμο Αθηναίων) .
Γιατί ακόμη εξακολουθούμε να περπατάμε στους δρόμους της Αττικής και να αντικρίζουμε ΚΑΙ αυτό το θλιβερό θέαμα; Γιατί όλα αυτά τα ερωτήματα θα παραμείνουν αναπάντητα; Και, εν τέλει γιατί κανένας δεν αναλαμβάνει –επιτέλους- τις ευθύνες του;
ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ
Σε περίπτωση που επιθυμείτε να βοηθήσετε τους αδέσποτους φίλους μας, μπορείτε να το κάνετε με πολλούς τρόπους:
1. Να πάρετε το αδέσποτο και να το πάτε για στείρωση
2. Να ταΐζετε ή να δίνετε νερό στα αδέσποτα της περιοχής σας
3. Να ενισχύσετε –έστω και με ελάχιστα χρήματα- τα φιλοζωικά σωματεία, που αγωνίζονται σχεδόν χωρίς καμιά βοήθεια
4. Να καταγγείλετε αμέσως οποιονδήποτε κακοποιεί ζώα
Πρέπει να γνωρίζετε πως υπάρχει νόμος του κράτους ( 3170 / 29 – 7 – 2003 ), ο οποίος μαζί με τον παλαιότερο ( 1197 / 81 ), ρυθμίζουν πλέον πλήρως τα θέματα.
Ακόμα, καλό θα ήταν να λαμβάνετε υπόψη σας τις ευθύνες που φέρει ένα κατοικίδιο. Σε περίπτωση που το πρόγραμμά σας είναι ιδιαίτερα φορτωμένο ή/και τα παιδιά σας είναι μικρά σε ηλικία, είναι ορθό να ξεκινήσετε με ένα ζωάκι που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη και χρονοβόρα φροντίδα, όπως ένα ψάρι ή ένα καναρίνι. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος να μάθουν τα παιδιά σας να αναλαμβάνουν ευθύνες, χωρίς να καταλήγουμε στο σύνηθες φαινόμενο της εγκατάλειψης. Επίσης εάν ήδη έχετε κάποιο σκυλάκι ή/και γατάκι, στειρώστε τα –ιδιαίτερα τα θηλυκά- και όσο αυτά βρίσκονται σε μικρή ηλικία. Το κόστος κυμαίνεται στα 80ε (αναλόγως το ιατρείο), σε περίπτωση όμως που το ζώο είναι αδέσποτο και απλά θέλετε να το στειρώσετε το ποσό ίσως και να μειωθεί σημαντικά. Η διάρκεια της στείρωσης δεν ξεπερνά τα 90 λεπτά και είναι εντελώς ανώδυνη, αφού πρωτίστως γίνεται νάρκωση.
ΧΡΗΣΙΜΑ
Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία: Παστέρ 12, 210- 64.35.391, 25.14.7 16
Εταιρεία Προστασίας των Ζώων: Σμύρνης 7, 210- 34.60. 360, 34.66.395
ΣΩ-ΖΩ Σωματείο Ζωόφιλων: Στησιχόρου 5, 210-64.60.782
Εταιρεία Προστασίας των Ζώων: Σμύρνης 7, 210- 34.60. 360, 34.66.395
ΣΩ-ΖΩ Σωματείο Ζωόφιλων: Στησιχόρου 5, 210-64.60.782
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου