Είχα

Είχα πιστέψει σε σένανε
Για να σου πω πως θα τέλειωνε
Η καταδίκη που με κρατά
Και μου ματώνει την καρδιά/
Είχα αρχίσει να σκέφτομαι
Πως θα μπορούσαμε να ‘μαστε
Για πάντα δίπλα σαν δυο παιδιά
Που η καρδιά τους βάρη δε κρατά/
Θα ‘θελα να σ’ είχα δίπλα μου
Στη βροχερή καληνύχτα μου
Και να σ’ αγγίζω να σε κρατώ
Να σου φωνάζω πως σ’ αγαπώ /
Μα φεύγεις πάλι και με πονάς
Το ένα σου χάδι το πουλάς
Το παίρνεις πίσω και πάλι εγώ
Θα πρέπει να ξαναγεννηθώ/
Είχα ξεχάσει τους φίλους μου
Είχα κλειστεί μες το σπίτι μου
Και προσπαθούσα να το δεχτώ
Πως πια ποτέ δεν θα σε δω/
Σου φώναξα πως θα σε αγαπώ
Ακόμα και αν πια δεν θα είσαι εδώ
Μα δεν αντέχω άλλο τη μισή
Την πλέον άδεια μου ζωή